Υπάρχει μια έντονη ανάγκη του κοινού να νιώθει ξεχωριστό, ειδικά σε καιρούς όταν όλοι νιώθουμε να βράζουμε στο ίδιο καζάνι, όταν όλοι νιώθουμε πίεση και άγχος. Τέτοιες στιγμές είναι απολύτως κατανοητή η στροφή ορισμένων, ελαχίστων ασφαλώς, καταναλωτών προς τα ρούχα που μας αποστασιοποιούν από τους πολλούς, χωρίς όμως να είναι κραυγαλέα. Ρούχα που είναι ιδιαίτερα, που έχουν φτιαχτεί ειδικά για εκείνους, ρούχα κατά παραγγελία, ρούχα όπως τα κουστούμια της Saville Row στο Λονδίνο.
Για περισσότερους από δύο αιώνες, μια ελίτ ανθρώπων απόλαυσε υπέροχα, διακριτικά και κομψά κουστούμια φτιαγμένα σε αυτό το μικρό δρομάκι του Λονδίνου. Τα κουστούμια αυτά ήταν ξεχωριστά χωρίς να ξεχωρίζουν. Έπρεπε κάποιος να έχει γνώση του αντικειμένου για να αντιληφθεί τη μοναδικότητά τους. Κι εκεί μια ελίτ δηλαδή.
Αλλα τα τελευταία χρόνια επήλθαν αλλαγές στην οδό Saville Row. Οι ράφτες γίνονται πλέον γνωστοί κατ' όνομα και φτάνουν μέχρι και την Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου. Σχεδιαστές όπως ο Ρίτσαρντ Τζαίημς και ο Όσβαλντ Μπόατενγκ προσδίδουν ένα νέο αέρα στα κουστούμια τους, κανοντάς τα πιο νεανικά, πιο φρέσκα, πιο χαρούμενα, πιο πολύχρωμα.
Πόσο θα αντέξει όμως η ελιτίστικη και συντηρητική Saville Row στην εποχή των λάμέ, αστραφτερών μπιχλιμπιδιών; Τι θα κάνουν όταν πάνε μόνιμα στα εξοχικά τους οι ηλικιωμένοι, κουστουμαρισμένοι πελάτες τους; Ενδιαφέρεται η νέα γενιά για ένα τόσο ιδιαίτερο κουστούμι όταν δεν ξέρει πως να δένει μια γραβάτα αλά Γουίνδσορ; Μήπως προτίθενται πολλοί να διαθέσουν εώς και 3000 Λίρες Αγγλίας - αρχική τιμή χωρίς το κόστος των μεταποιήσεων - για ένα κουστούμι στα μέτρα τους;
Ο Σύνδεσμος Κατασκευαστών Ενδυμάτων Κατά Παραγγελία της Saville Row πάντως, αναφέρει ότι οι πωλήσεις καλά κρατούν, ότι ο αριθμός των πελατών παραμένει υψηλός, παρότι έχει μειωθεί το σύνολο παραγγελιών του κάθε πελάτη, καθώς και ότι γίνονται κάθε χρόνο προσφορές ικανές να προσελκύσουν την κάθε τσέπη.
Φυσικά πολλά έχουν αλλάξει από τότε που τακτικός πελάτης ήταν ο Γουίνστον Τσώρτσιλ. Οι ράφτες έγιναν λιγότερο απαιτητικοί προς το είδος των πελατών που υποδέχονται. Δεν χρειάζεται πλέον να επιδεικνύει κανείς το γενεαλογικό του δέντρο για να εξυπηρετηθεί με χαμόγελο. Οι πωλητές δεν είναι ηλικιωμένοι άνδρες με τη μεζούρα ξεχασμένη στο λαιμό και υπεροπτικό ύφος, αλλά νέοι, χαρούμενοι άνθρωποι, άριστοι γνώστες των τάσεων της μόδας. Ακόμη και τα καταστήματα δεν επιδεικνύουν την επιμονή τους στην παράδοση με τους σκοτεινούς χώρους και τα βαριά έπιπλα. Είναι πλέον φωτεινά και πρόσχαρα. Έτσι νιώθουν άνετα οι νέοι πελάτες που μπαίνουν σε αυτά.
Έχουν υπάρξει και δύσκολες στιγμές για τους νέους ράφτες στην μικρή οδό του Λονδίνου. Όχι όμως γιατί πωλούν ακριβά προϊοντα, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι. Αντιθέτως, θεωρούν ότι ένα κουστούμι ραμμένο στα μέτρα του πελάτη, είναι μια επένδυση για το μέλλον, μια ευχαρίστηση που δεν διαρκεί όσο η διαδρομή από το δοκιμαστήριο ως το ταμείο. Οι πρόβες μπορεί να κρατήσουν μήνες και οι προσωπικές επιλογές του πελάτη στο ύφασμα, στο κόψιμο των πέτων ή της τσέπης, η γνώση των πωλητών για τα υφάσματα που παρέχουν - ως και το όνομα του κτηνοτρόφου μαλλιού στην Νέα Ζηλανδία -, κ.α. δίνουν την αίσθηση ικανοποίησης που δύσκολα βρίσκει σε άλλες αγορές, αλλά και μια αίσθηση ελευθερίας επιλογών που δεν συνάδει με την καθημερινότητα.
23 Σεπ 2009
30 Ιουλ 2009
3 Ιουλ 2009
Η Aquascutum αποχωρεί από την Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου
Μεταξύ όλων των περιέργων που αναμένονται από την Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου το Σεπτέμβριο, καθώς θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα λόγω της νέας του τοποθεσίας στο Somerset House και λόγω της επιστροφής των κολοσσών της μόδας Burberry και Matthew Williamson, ξάφνου μία μάρκα, η Aquascutum, αποχωρεί από το φανταιζί πρόγραμμα. Ενώ κανονικά εντάσσεται στην Εβδομάδα Μόδας, η Aquascutum ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετάσχει – οι φήμες λένε ότι οφείλεται στην πώλησή της από τη μητρική της εταιρεία, τη Renown. Η ιστορική μάρκα κάποτε ήταν γνωστή αποκλειστικά για τις κλασικές καπαρντίνες της, αλλά οι νέοι της σχεδιαστές Michael Herz και Graeme Fidler δημιούργησαν εξαιρετικά μοντέρνα και υπέροχα κομψά σχέδια ανυψώνοντας το κοινό τους.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι οριστικό ...
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι οριστικό ...
23 Ιουν 2009
Missoni Forever!
Η δύναμη Missoni Για 50 χρόνια, έχει αναδείξει την κομψότητα στις ρίγες και τα ζιγκ-ζαγκ πλεκτά. Ο οίκος Missoni είναι μια δύναμη, είναι μια μόδα, μια οικογενειακή επιχείρηση, και, όπως υποστηρίζει μια νέα έκθεση, ένας ιταλικός εθνικός θησαυρός. Το πάθος, τα ζυμαρικά και τα πουλόβερ. Οι Ιταλοί μπορεί να είναι γνωστοί για το φλογερό τους ταμπεραμέντο, αλλά επίσης ότι είναι ένα έθνος παραγωγών πλεκτών, και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σήματα μόδας γιορτάζει τα 50 του χρόνια με μία νέα έκθεση.
Η έκθεση «Εργαστήρι Missoni: Τολμώντας το Διαφορετικό» κάνει μια διαφορετική διερεύνηση των ιδιότυπων ριγών του οίκου Missoni, τις αισθητικές επιπτώσεις της τεχνολογίας, τις καινοτομίες στις παραδοσιακές τεχνικές πλεκτών και τάσεις της μόδας. "Είναι τεχνίτες που κατανοούν πώς συνδέεται και ενισχύεται η μια γενιά από την άλλη», λέει η Μάγκι Νόρντεν, διευθύντρια του τμήματος Δημιουργίας & Μ.Μ.Ε. στο London College of Fashion και παραγωγός ενός ντοκιμαντέρ για τη οικογένεια Missoni, που θα προβληθεί κατά τη διάρκεια της έκθεσης." Το στυλ τους έχει μια αίσθηση εξουσίας. "Το σήμα-κατατεθέν, οι χαρακτηριστικές ρίγες υπερβαίνουν την ηλικία και το φύλο, στολίζουν συλλογές γυναικείων και ανδρικών ενδυμάτων, καθώς και παιδικά ρούχα, είδη οικιακής επίπλωσης και, πιο πρόσφατα, το ξενοδοχείο που μόλις άνοιξε στο Εδιμβούργο. Τρεις γενιές Missoni έχουν οικοδομήσει μια πραγματική αυτοκρατορία, με πρόεδρους τους ιδρυτές Οττάβιο και Ροζίτα που επιβλέπουν τα πάντα από τη βίλα τους στη Λομβαρδία.
Οι δύο τους ξεκίνησαν την επιχείρηση πλεκτών στα τέλη του ‘50, και παρουσίασαν την πρώτη συλλογή στο Μιλάνο το 1958. Η συντάκτρια μόδας Άννα Πιάτζι τους υποστήριξε με θέρμη από τις πρώτες ημέρες: "Είναι πραγματικά μια επανάσταση στα πλεκτά», λέει. Στην διεθνούς κύρους έκθεση της Φλωρεντίας Palazzo PITTI το 1967, η Ροζίτα Μισόνι διέταξε τα μοντέλα να βγάλουν τα εσώρουχα τους γιατί φούσκωναν κάτω από τα λεπτά, μεταξωτά μάλλινα. Όταν άναψαν τα λαμπερά φώτα της πασαρέλας, τα ρούχα ήταν περίπου εντελώς διάφανα. Οι διοργανωτές ζήτησαν από τους Missoni να μην ξανάρθουν.
"Το πλεκτό πρέπει να ταιριάζει με το σώμα», λέει ο Λούκα Μισόνι, γιος του ιδρυτή. "Ο πατέρας μου ήταν αθλητής, ένας άνθρωπος όμως που όλο το χρόνο φορούσε κουστούμια από ζέρσεϊ, έτσι άρχισε να πειραματίζεται και να προσπαθεί για κάτι πιο άνετο." Ο αθλητισμός είναι ένα γνωστό ιταλικό πάθος, και ο οίκος δημιούργησε ρούχα για την τελετή έναρξης του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 1990 στην Ιταλία, με κοσμήματα κατασκευασμένα από ζέρσεϊ και τουρμπάνια με εξωτικά σχέδια.
Η Missoni ήταν μία από τις πρώτες μάρκες που διερεύνησε τη σχέση μεταξύ αθλητισμού και κομψότητας, και το ύφος τους σε παρόμοιες δισημίες: είναι μια ιταλική κληρονομιά εμπνευσμένη από το πρωτοποριακό! Είναι διαχρονική (και πάντα επίκαιρη επειδή δεν κατευθύνεται από τις τάσεις), αλλά εξελίσσεται συνεχώς! Και η οικογένεια είναι καλλιεργημένη, πολυταξιδεμένη και σοφιστικέ, αλλά εργάζονται ως τεχνίτες στην ύπαιθρο.
Είναι επίσης ένα φαινομενικά τυχαίο είδος σχεδίου και συνδυασμού χρωμάτων, αλλά υπολογίζεται επιστημονικά και σχεδιάζεται σε γραφήματα κατά τη διάρκεια της παραγωγής. "Ποιός είπε ότι υπάρχουν μόνο τα χρώματα; Υπάρχουν κι οι αποχρώσεις!" διαμαρτυρόταν η θρυλική συντάκτρια της αμερικανικής Vogue, Νταϊάνα Βρήλαντ, μετά την επίδειξη του οίκου Missoni το 1969.
Ο οίκος αντιμετώπισε ορισμένες δυσκολίες κατά τη διάρκεια των αρχών με μέσα της δεκαετίας ‘90, όταν μόδα ήταν αποκλεισμένη στο μινιμαλισμό, το μαύρο, το λευκό και γκρι-μπεζ, αλλά παρέμεινε πιστός στην κληρονομιά του, διατηρώντας τα χρώματα και παράλληλα άρχισε να πειραματίζεται με την υφή του.
Σε κάποιο βαθμό, αναδημιούργησαν και αναθέρμαναν την ανδρική ένδυση, με τους σχεδόν συγκρουσιακούς συνδυασμούς σχεδίων σε πουκάμισα, γραβάτες, κασκόλ και πουλόβερ. "Είναι δύσκολο για τους νέους σχεδιαστές και αυτή τη γενιά να φανταστούν τη μόδα χωρίς αυτήν την γενιά Ιταλών γιγάντων, όπως οι Missoni και ο Armani", λέει η Σούζι Μένκες, συντάκτρια μόδας στην εφημερίδα International Herald Tribune και σεβαστή κριτικός του κλάδου.
Αλλά είναι το ουσιωδώς ιταλικό πνεύμα της μάρκας που να διασφαλίζει την επιβίωσή της – τα κομμάτια είναι ζωντανά και σύγχρονα, είτε είναι ένα κασκόλ, σάλι, πουλόβερ ή μαγιό, χωρίς ποτέ να χάσουν την αίσθηση των ριζών τους.
Το ντοκιμαντέρ «Τολμώντας το Διαφορετικό» δεν εστιάζει μόνο στις τεχνικές πτυχές της μάρκας Missoni, αλλά και στις εκτεταμένες πηγές έμπνευσης της οικογένειας. "Με τη μητέρα μου, πάντα πηγαίναμε σε πολλές εκθέσεις πρωτόγονης τέχνης», λέει ο Luca Missoni. "Κάτι που να προέρχεται από τις απαρχές του πολιτισμού, που υπάρχει πριν εξευγενιστεί."
Η οικογένεια είναι επίσης συλλέκτες έργων τέχνης των αρχών του 20ου αιώνα, που εμπνέονται ωστόσο από τα πιο αρχέγονα μέρη του σύγχρονου πολιτισμού. Η βίλα τους είναι διακοσμημένη με έργα ζωγραφικής του Gino Severini και τα τολμηρά χρώματα του Giacomo Balla, των δύο βασικών πρωταγωνιστών του κινήματος του φουτουρισμού, των οποίων οι σπουδές στο χρώμα, την κίνηση και το δυναμισμό αποτελούν σταθερή πηγή έμπνευσης για τον οίκο.
Ο οίκος Missoni αντλεί έμπνευση από τα πάντα, από τις καλές τέχνες έως τη λαϊκή τέχνη και βρίσκει χρώματα παντού, από τα ανεκτίμητα έργα στους τοίχους έως τα κεραμικά κιτς μανιτάρια στα πεζούλια.
«Είναι κάτι περισσότερο από τις γεωμετρίες του φουτουρισμού και ταυτόχρονα του χρώματος», λέει η Μάγκι Νόρντεν για το σήμα-κατατεθέν του οίκου. "Είναι σαν να παρατηρείς τον τρόπο που λειτουργεί το σχέδιο. Αν δείτε τώρα στις βιτρίνες των Zara, για παράδειγμα, αποτελούν φόρο τιμής στα σχέδια του οίκου Missoni πριν από 30 χρόνια. Ο Οττάβιο και η Ροζίτα κατανοούν το σύγχρονο γούστο του τότε και τα παιδιά τους το κάνουν τώρα. Οτιδήποτε εμπνέει κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρόκειται να έχει συνέχεια.
" Το "Εργαστήριο Missoni: Τολμώντας το Διαφορετικό» ξεκινά στη Συλλογή Σύγχρονης Ιταλικής Τέχνης Εστόρικ στο Λονδίνο την 1η Ιουλίου.
Estorickcollection.com
Η έκθεση «Εργαστήρι Missoni: Τολμώντας το Διαφορετικό» κάνει μια διαφορετική διερεύνηση των ιδιότυπων ριγών του οίκου Missoni, τις αισθητικές επιπτώσεις της τεχνολογίας, τις καινοτομίες στις παραδοσιακές τεχνικές πλεκτών και τάσεις της μόδας. "Είναι τεχνίτες που κατανοούν πώς συνδέεται και ενισχύεται η μια γενιά από την άλλη», λέει η Μάγκι Νόρντεν, διευθύντρια του τμήματος Δημιουργίας & Μ.Μ.Ε. στο London College of Fashion και παραγωγός ενός ντοκιμαντέρ για τη οικογένεια Missoni, που θα προβληθεί κατά τη διάρκεια της έκθεσης." Το στυλ τους έχει μια αίσθηση εξουσίας. "Το σήμα-κατατεθέν, οι χαρακτηριστικές ρίγες υπερβαίνουν την ηλικία και το φύλο, στολίζουν συλλογές γυναικείων και ανδρικών ενδυμάτων, καθώς και παιδικά ρούχα, είδη οικιακής επίπλωσης και, πιο πρόσφατα, το ξενοδοχείο που μόλις άνοιξε στο Εδιμβούργο. Τρεις γενιές Missoni έχουν οικοδομήσει μια πραγματική αυτοκρατορία, με πρόεδρους τους ιδρυτές Οττάβιο και Ροζίτα που επιβλέπουν τα πάντα από τη βίλα τους στη Λομβαρδία.
Οι δύο τους ξεκίνησαν την επιχείρηση πλεκτών στα τέλη του ‘50, και παρουσίασαν την πρώτη συλλογή στο Μιλάνο το 1958. Η συντάκτρια μόδας Άννα Πιάτζι τους υποστήριξε με θέρμη από τις πρώτες ημέρες: "Είναι πραγματικά μια επανάσταση στα πλεκτά», λέει. Στην διεθνούς κύρους έκθεση της Φλωρεντίας Palazzo PITTI το 1967, η Ροζίτα Μισόνι διέταξε τα μοντέλα να βγάλουν τα εσώρουχα τους γιατί φούσκωναν κάτω από τα λεπτά, μεταξωτά μάλλινα. Όταν άναψαν τα λαμπερά φώτα της πασαρέλας, τα ρούχα ήταν περίπου εντελώς διάφανα. Οι διοργανωτές ζήτησαν από τους Missoni να μην ξανάρθουν.
"Το πλεκτό πρέπει να ταιριάζει με το σώμα», λέει ο Λούκα Μισόνι, γιος του ιδρυτή. "Ο πατέρας μου ήταν αθλητής, ένας άνθρωπος όμως που όλο το χρόνο φορούσε κουστούμια από ζέρσεϊ, έτσι άρχισε να πειραματίζεται και να προσπαθεί για κάτι πιο άνετο." Ο αθλητισμός είναι ένα γνωστό ιταλικό πάθος, και ο οίκος δημιούργησε ρούχα για την τελετή έναρξης του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 1990 στην Ιταλία, με κοσμήματα κατασκευασμένα από ζέρσεϊ και τουρμπάνια με εξωτικά σχέδια.
Η Missoni ήταν μία από τις πρώτες μάρκες που διερεύνησε τη σχέση μεταξύ αθλητισμού και κομψότητας, και το ύφος τους σε παρόμοιες δισημίες: είναι μια ιταλική κληρονομιά εμπνευσμένη από το πρωτοποριακό! Είναι διαχρονική (και πάντα επίκαιρη επειδή δεν κατευθύνεται από τις τάσεις), αλλά εξελίσσεται συνεχώς! Και η οικογένεια είναι καλλιεργημένη, πολυταξιδεμένη και σοφιστικέ, αλλά εργάζονται ως τεχνίτες στην ύπαιθρο.
Είναι επίσης ένα φαινομενικά τυχαίο είδος σχεδίου και συνδυασμού χρωμάτων, αλλά υπολογίζεται επιστημονικά και σχεδιάζεται σε γραφήματα κατά τη διάρκεια της παραγωγής. "Ποιός είπε ότι υπάρχουν μόνο τα χρώματα; Υπάρχουν κι οι αποχρώσεις!" διαμαρτυρόταν η θρυλική συντάκτρια της αμερικανικής Vogue, Νταϊάνα Βρήλαντ, μετά την επίδειξη του οίκου Missoni το 1969.
Ο οίκος αντιμετώπισε ορισμένες δυσκολίες κατά τη διάρκεια των αρχών με μέσα της δεκαετίας ‘90, όταν μόδα ήταν αποκλεισμένη στο μινιμαλισμό, το μαύρο, το λευκό και γκρι-μπεζ, αλλά παρέμεινε πιστός στην κληρονομιά του, διατηρώντας τα χρώματα και παράλληλα άρχισε να πειραματίζεται με την υφή του.
Σε κάποιο βαθμό, αναδημιούργησαν και αναθέρμαναν την ανδρική ένδυση, με τους σχεδόν συγκρουσιακούς συνδυασμούς σχεδίων σε πουκάμισα, γραβάτες, κασκόλ και πουλόβερ. "Είναι δύσκολο για τους νέους σχεδιαστές και αυτή τη γενιά να φανταστούν τη μόδα χωρίς αυτήν την γενιά Ιταλών γιγάντων, όπως οι Missoni και ο Armani", λέει η Σούζι Μένκες, συντάκτρια μόδας στην εφημερίδα International Herald Tribune και σεβαστή κριτικός του κλάδου.
Αλλά είναι το ουσιωδώς ιταλικό πνεύμα της μάρκας που να διασφαλίζει την επιβίωσή της – τα κομμάτια είναι ζωντανά και σύγχρονα, είτε είναι ένα κασκόλ, σάλι, πουλόβερ ή μαγιό, χωρίς ποτέ να χάσουν την αίσθηση των ριζών τους.
Το ντοκιμαντέρ «Τολμώντας το Διαφορετικό» δεν εστιάζει μόνο στις τεχνικές πτυχές της μάρκας Missoni, αλλά και στις εκτεταμένες πηγές έμπνευσης της οικογένειας. "Με τη μητέρα μου, πάντα πηγαίναμε σε πολλές εκθέσεις πρωτόγονης τέχνης», λέει ο Luca Missoni. "Κάτι που να προέρχεται από τις απαρχές του πολιτισμού, που υπάρχει πριν εξευγενιστεί."
Η οικογένεια είναι επίσης συλλέκτες έργων τέχνης των αρχών του 20ου αιώνα, που εμπνέονται ωστόσο από τα πιο αρχέγονα μέρη του σύγχρονου πολιτισμού. Η βίλα τους είναι διακοσμημένη με έργα ζωγραφικής του Gino Severini και τα τολμηρά χρώματα του Giacomo Balla, των δύο βασικών πρωταγωνιστών του κινήματος του φουτουρισμού, των οποίων οι σπουδές στο χρώμα, την κίνηση και το δυναμισμό αποτελούν σταθερή πηγή έμπνευσης για τον οίκο.
Ο οίκος Missoni αντλεί έμπνευση από τα πάντα, από τις καλές τέχνες έως τη λαϊκή τέχνη και βρίσκει χρώματα παντού, από τα ανεκτίμητα έργα στους τοίχους έως τα κεραμικά κιτς μανιτάρια στα πεζούλια.
«Είναι κάτι περισσότερο από τις γεωμετρίες του φουτουρισμού και ταυτόχρονα του χρώματος», λέει η Μάγκι Νόρντεν για το σήμα-κατατεθέν του οίκου. "Είναι σαν να παρατηρείς τον τρόπο που λειτουργεί το σχέδιο. Αν δείτε τώρα στις βιτρίνες των Zara, για παράδειγμα, αποτελούν φόρο τιμής στα σχέδια του οίκου Missoni πριν από 30 χρόνια. Ο Οττάβιο και η Ροζίτα κατανοούν το σύγχρονο γούστο του τότε και τα παιδιά τους το κάνουν τώρα. Οτιδήποτε εμπνέει κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρόκειται να έχει συνέχεια.
" Το "Εργαστήριο Missoni: Τολμώντας το Διαφορετικό» ξεκινά στη Συλλογή Σύγχρονης Ιταλικής Τέχνης Εστόρικ στο Λονδίνο την 1η Ιουλίου.
Estorickcollection.com
17 Ιουν 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
